არანაირი დამახინჯება და პირდაპირი თარგმანი : )) გერმანულად იასნია უფრო ძალიან მაგარია
როცა მთვარე
თავისი სინათლით
ჩუქნის შავ წყალს
სახეს,
როცა წყალს
ტალღა არ მოაქვს
და ნაპირზე
თავისთვისაც არაფერი აღარ მოძრაობს
როცა კანკალით,
დავიწყებული და მარტო
იმისთვის რომ საყვარელ შვილთან იყო
ცდილობ დაივიწყო
რომ იმ დღეს
ამ ცივ წყალში
შენი ერთადერთი შვილი ჩაიძირა.
ღამით როცა ნაპირთან ზიხარ
სოფელში ესმით ტირილის ხმა
დედამ რომელმაც შვილი დაკარგა
უიმედოა და მარტო.
მისი გვამი
არასდროს უპოვიათ,
დედამ ტკივილი
ვერასდროს დასძლია.
ის ყოველ დილით ისვრის
მდინარეში ხორცს
რომ, თავისმა საყვარელმა შვილმა
არასდროს იშიმშილოს.
მას არასდროს უჩვენებია
შვილისთვის სიყვარული
ახლა კი ყველაფერს გააკეთებს
თუმცა უკვე გვიანია.
ის ქსოვს მისთვის
და ყრის მდინარეში
რომ მისი საყვარელი შვილი
არასდროს აღარ გაიყინოს.
უკითხავს ზღაპრებს
და უმღერის სიმღერას
რომ თავისი საყვარელ შვილს
ძილი მოჰგვაროს.
ადრე ის იყო მორწმუნე
ადრე ის იყო მოშიში
დღეს მას სძულს ღმერთი იმისთვის
რომ თავისი შვილი წაიყვანა.
სიცოცხლეში არასდროს უზრუნია მასზე
ამიტომ თავი სძულს
და სიცოცხლის დასრულება
გადაწყვიტა.
ის ხტება ცივ წყალში
და ჩუქნის მას კოცნას
რომ თავისი საყვარელი შვილი
არადროს დარჩეს მარტო
